Een tennisarm ontstaat vaak door een overbelasting, of verkeerde belasting van het ellebooggewricht en de onderarm. Mogelijke oorzaken hiervoor zijn:
- Foutieve belasting of overbelasting tegen weerstand (bijvoorbeeld bij computerwerk (muisarm) en sport (zoals tennis))
- Verkeerde houding van de hand / onderarm bij belasting (werk, klussen binnen- of buitenshuis, of in de tuin).
- Slapen op de zij (en de gebogen arm / ellenboog als steun voor het hoofd gebruiken)
- Medicijngebruik (bepaalde antibiotica, bijv. fluorchinolonen)
CONSERVATIEVE THERAPIE:
Een tennisarm moet indien mogelijk altijd conservatief (zonder operatie) behandelt worden. Alleen de chronische en hardnekkige gevallen komen (bij het falen van de conservatieve therapie) voor een operatie in aanmerking (zie hieronder).
In de accuutfase moet de belasting voor onderarm, elleboog en pols (in het bijzonder het strekken van pols en hand) verminderd worden. Dit kan zowel door een gipsbehandeling, of door bijvoorbeeld een orthese of epicondylitis-bandage. Ook moet de werkplek en werkhouding onder de loep genomen worden. Bij sportieve menden en atleten is het aan te bevelen de techniek (bijvoorbeeld slagen bij tennis) te analyseren en waar mogelijk te verbeteren.
Bij hardnekkige klachten kan een fysiotherapeutische behandeling worden ingeleidt, met massagetherapie, electrotherapie (lontophorese) en een programma met oefeningen voor thuis aangeboden worden. De basis hiervoor is rek- en strekoefeningen en opbouw van spierkracht in de onderarm.
Verder kunnen ontstekingsremmende medicijnen worden ingenomen (NSAID’s) of kan een injectie met cortison aan de basis van de pees gezet worden (max. 2 injecties, omdat cortison het peesweefsel en onderhuidse vetweefsel kan beschadigen!). Een goed alternatief is een “eigen-bloed-therapie” (injecties met Platelett-Rich-Plasma (PRP)), welke wezenlijk betere resultaten heeft met betrekking tot pijn en beperking als cortison-injecties, zonder negatieve bijwerkingen.
Verdere behandelingsmogelijkheden zijn bijvoorbeeld een echo-therapie (Shockwave) of een bestralingstherapie.
OPERATIE VAN EEN TENNISARM:
Indien na 9 – 12 maanden nog steeds een hinderlijke beperking of pijnklachten bestaat (ondanks bovengenoemde therapie), KAN een operatie overwogen worden. Hierbij wordt de basis van de pees gekliefd, de basis vrijgelegd en de aanhechting aan het bot “schoongemaakt”. Het beschadigde weefsel wordt verwijderd. Ook worden de zenuwuiteinden die pijn registreren uitgeschakeld zodat pijnklachten in het operatiegebied niet meer waargenomen worden.
NA DE OPERATIE:
De operatie wordt als “dagbehandeling” uitgevoerd. Na de operatie wordt de elleboog in de regel 2 weken met een gipsspalk verbonden, zodat het wondgebied en de elleboog rust krijgt. Na 6 weken is de elleboog weer compleet belastbaar. Reken erop, dat zwaar lichamelijk werk en (contact)sport pas na 3 maanden weer mogelijk is.